مجله نوجوان 113 صفحه 28

ورزشی قلعة شنی! اوایل سال گذشته که استقلال قهرمان شد همه جشن گرفتند و هواداران هورا کشیدند و سوت زدند و اتوبوسهای شرکت واحد را مورد عنایت ویژه قرار دادند. هواداران پرسپولیس هم با اینکه تیمشان قهرمان نشده بود همان کارها را انجام دادند. آقای قلعه نویی هم که در مصاف با پروین سلطان، لقب ژنرال را از آن خود کردند کلی به خودشان بالیدند و سوار بنزشان شدند و با لباسهای مارک پیر گاردن خود در برنامههای زندة تلویزیونی شرکت جستند و روی مبلهایی که اسپرانسر برنامهها تهیه کرده بودند و با لباسهای مارک دارشان خیلی همخوانی داشت لم دادند و در حالی که فکر می کردند سپ بلاتر حق ایشان را به شدت بلعیدهاند به صورت ناگهانی سر مربی تیم ملّی شدند. جناب ژنرال به صورت هم زمان و با سیستم بلوتوثی هدایت استقلال را هم به عهده داشت. ظاهراً خودش هم مشغول تعلیم و تربیت افراد تیم ملی شد. همه چیز خوب بود. همه جا گل و بلبل بود ولی کاش شرکتهای بیمه یک خدمات بیمه ای به نام بیمة گل و بلبل هم راه میانداختند چون در مملکت ما خیلی به کار می­آید. در ایران، هر وقت همه چیز دارد خوب پیش می رود و اوضاع گل و بلبل است ناگهان قمر در عقرب می شود و همه چیز به هم می ریزد. آقای قلعه نویی که همیشه چه در زمانهای شکست و چه در زمانهای پیروزی (اولین پیروزی ربطی به پرسپولیس ندارد) مورد تشویق تماشاچیان بود ناگهان احساس خود پروین بینی کرد و لیست بازیکنان استقلال را به دلایل شخصی برای AFC ارسال نکرد و AFC هم استقلال را از فهرست تیمهای شرکت کننده در لیگ قهرمانی آسیا حذف کرد. ژنرال هم که اصلاً فکر نمی کرد جاهای دیگر دنیا مثل ایران بی حساب و کتاب نباشد در یک مصاحبة تلویزیونی به یک خبر نگار گفت: اگر حذفمان کنند فوقش جریمه ای می پردازیم، چون اصولاً پرداخت کردن برای آقای قلعه نویی خیلی آسان است و ظاهراً آقا اینجا هم از این روش بهرههای فراوانی جستهاند این راه حل را پیشنهاد کردند ولی فایده ای نداشت و استقلال جدّی جدّی حذف شد. همة آنهایی که ابتدای سال رفتند و جشن گرفتند و در یک رستوران خیلی شیک، شیشلیک و کباب 3 متری زدند توی رگ به خاطر این واقعه دسته جمعی استعفا دادند و این مسأله نه تنها حضور امیرخان را در استقلال زیر سؤال برد بلکه موقعیت او را در تیم ملّی هم دچار تهدیدهای جدی کرد البته ما اصلاً قصد نداشتیم آقای قلعه نویی را زیر سؤال ببریم. مسئلة اصلی از هم پاشیدن چیزهای خوبی است که با زحمت فراوان به اوج می رسد و ناگهان مانند یک قلعة شنی از هم می پاشد.