مجله نوجوان 113 صفحه 34

شعر بیومک ملکی نه مثل دیگران کنار یک درخت کاج نشسته در پیاده رو کسی که مثل دیگران تمیز و شسته رفته نیست کسی که رازهای زندگانی­اش نگفتنی است کسی که خنده از لبش جدا نمی شود کسی که موی او شبیه برگهای کاج سوزنی است نشسته در کنار این پیاد رو کسی که از نگاه عاقلان، فرار کرده است کسی که از زمین و از زمان فرار کرده است کسی که در میان کوچهها به او همیشه سنگ می زنند و او- درست مثل بچّهها- «کیوکیو» کنان به دشمنان خود جواب می دهد اگر چه سنگ واقعی است اگر چه یادگاری­اش همیشه ماندنی است ولی تفنگ او همیشه بی فشنگ همیشه بی صداست و پشت او، همیشة خدا، فقط خداست