یکی از مسائل انحرافی که پیش آمد و رژیم هم از این بابت خوشحال بود بحث و جدل درباره کتاب «شهید جاوید» بود. این کتاب میخواست اثبات کند که حضرت امام حسین (ع) برای تشکیل حکومت رفته و در فرآیند این بحث فکر کرده بود که اگر علمِ امامت را مورد خدشه قرار بدهد، حکومتطلبی امام را اثبات میکند. به همین دلیل دهها کتاب موضوع شهید جاوید را مورد خدشه قرار داد. در این جهت جریانهای موسوم به ولایتیها که اصل حکومتطلبی را انکار میکنند و ساواک هم میخواست تقویتشان کند، مقابل این کتاب میایستادند.
این یک بحث عالمانهای بود که باید برخورد منطقی با آن کرد و دعوا در حوزه رفع و رجوع شود. طرفداران تند هر دو طرف، بدون تفکر، خیلی نپخته عمل میکردند و ساواک هم برای تشدید اختلافات و ایجاد سرگرمی درونی بین انقلابیون دست به کار میشد، تا از توطئههای امپریالیزم جهانی خصوصا آمریکا علیه دین بیخبر باشند. اصول ششگانه، رفراندوم، انجمنهای ایالتی و ولایتی، جشنهای دو هزاره و پانصد ساله، حزب رستاخیز و عوض کردن تاریخ شمسی هم در راستای دینزدایی بود که در این برهه هم مطلب «شهید جاوید» از جانب بعضیها مسأله اصلی قلمداد میشد و مدتی انقلابیون را مشغول کرد و سر این مسأله برخورد فیزیکی هم پیش آمد.