قبل از ما و بچه‌‌های سازمان، افراد زیادی در زندان بودند که سابقه زیادی در حبس داشتند مثل آقایان عسگراولادی، مهدی عراقی، انواری، حجتی کرمانی، ربانی شیرازی، کلانتر و گروهی از جامعه مدرسین.
از سال 53 که زمزمه‌‌های دو خطه شدن سازمان پیش آمد، روحانیون طراز اول خطوط جدیدی برای ما طرح کردند و از این پس درگیری‌هایی در زندان بین علمایی چون طالقانی، منتظری، هاشمی و این گروه پیش آمد. چون عقیده بر آن بود که سازمان دچار التقاط شده است.
علما به شبهات بقیه زندانیان درباره دین و پیغمبر و امام علی(ع) پاسخ می‌دادند.