اکثر مردم توقع داشتند مسائل و مشکل آنان به دست خود امام و یا اطرافیان ایشان پی‌گیری و حل شود. احساس آنهااین بود که چون در کشور حکومت اسلامی برقرار شده کارشان توسط دفتر امام بهتر از جاهای دیگر حل می‌شود. این افراد راهنمایی می‌شدند. بحث عمده‌ای که در این رابطه وجود داشت این بود که امام هرگز راضی نبودند با مردم
برخورد شود و یا خدای ناکرده کسی در مراجعه به دفتر ایشان رنجیده شود. امام بارها به پسرشان حاج احمدآقا فرموده بودند: اگر روزی احساس کنم که با بودن من برای مردم محل دردسر درست می‌شود، از اینجا می‌روم و اگر هم بمانم حفاظت هم نمی‌خواهم.