هر چند این کار دشوار با فشارهای سنگین روحی توام بود اما بودن در کنار امام به ما آرامش می‌بخشید. در جوار امام خستگی بی‌معنی بود. آنچه جای نگرانی بود ترس از این بود که مبادا اتفاق ناگواری بیفتد و ما نتوانیم پاسخگوی ملت حزب‌الله و خدای تبارک و تعالی باشیم. بر این مبنا بود که از هر کوششی در جهت حفاظت از جان امام دریغ نمی‌کردیم.