رحلت امام و حوادث مربوط به آن از خاطرات فراموش ناشدنی من است.
در ایامی که همه ایران عزادار شده بود، در جماران وضعیت به‌گونه‌ای دیگر بود. عده‌ای که خود را به جماران رسانده بودند و جای خالی امام را می‌دیدند، بر سر و سینه می‌زدند و با چشمانی پر از اشک عزاداری می‌کردند. سیل اشکی که عاشقان امام از دیده‌ها در حسینیه جمارانی که اکنون آن را بدون امام می‌دیدند جاری بود، قطع نمی‌شد. کاروان‌های زائران عزادار امام در آن هوای بسیار گرم از استان‌های بسیار دور کشور از جمله بندرعباس، بوشهر، سیستان و بلوچستان، فارس، یزد و سایر استان‌ها خود را به تهران می‌رساندند تا در جماران برای امام عزاداری کنند.