جیره محدود تدارکات محافظین

‏‏یادم هست یک روز مسئول تدارکات پایگاه به من گفت: جیره قند و ‏‎ ‎
‏‎

‎‏چای ما تمام شده است و برای شب چای خشک نداریم و کسی ‏‎ ‎‏هم به من جواب نمی‌دهد. او می‌گفت شب‌های جماران خیلی ‏‎ ‎‏سرد است و بچه‌ها وقتی از سر پست می‌آیند، دوست دارند ‏‎ ‎‏یک لیوان چای بخورند تا گرم بشوند. با تدبیری که شد با‏‎ ‎‏مقداری پول گذاشتن از جیب خودمان به صورت دسته جمعی این ‏‎ ‎‏مشکل را موقتا حل نمودیم. بعدها مقداری قند از نیروی هوایی سپاه ‏‎ ‎‏گرفتیم.‏

‏‏در فصل تابستان هم وضع به همین منوال بود و پست‌های نگهبانی ‏‎ ‎‏امکانات مورد نیاز خنک کننده و سرمازا می‌خواستند. تعدادی از پست‌ها‏‎ ‎‏که محل رفت و آمد مردم به دفتر امام بود، نیاز مبرم به آب خوردن ‏‎ ‎‏داشتند. از دو سال قبل قرار بود چند فلاسک آب پلاستیکی بگیرند و به ‏‎ ‎‏ما بدهند ولی چنین اتفاقی نیفتاد. با یکی از خیرین محل که دو فرزندش ‏‎ ‎‏در جنگ حق علیه باطل بودند، صحبت شد او پذیرفت که به تعداد ‏‎ ‎‏پست‌های پایگاه ما، فلاکس آب خریداری نماید. ایشان یک میز ‏‎ ‎‏پینگ‌پنگ، چند عدد فلاکس و دو توپ والیبال برای ما خرید. خدا‏‎ ‎‏خیرش بدهد.‏

‏‎

‎