کفش هایش را در آورد

‏‏داخل اتاق که شدیم، احساس کردیم خیلی حیران است. مدام به در و ‏‎ ‎‏دیوار اتاق امام نگاه می‌‌کرد. در چهره او سوال موج می‌زد. در همین ‏‎ ‎‏موقع آقای دکتر ولایتی وزیر امور خارجه جمهوری اسلامی ایران هم از ‏‎ ‎‏راه رسید. از دفتر سوال کردیم حالا که وزیرخارجه شوروی زودتر از ‏‎ ‎‏موعد ملاقات آمده آیا امام هم زودتر به ملاقاتشان می‌آیند یا خیر؟ ‏‎ ‎‏گفتند: خیر. امام خلاصه اخبار ساعت هشت صبح را گوش می‌دهند و ‏‎ ‎‏طبق قرار و برنامه همه روزه به اتاقشان تشریف می‌آورند. با این پاسخ ‏‎ ‎‏دفتر خیال ما هم راحت شد. من چون زبان نمی‌دانستم، نتوانستم با وزیر ‏‎ ‎‏خارجه شوروی صحبتی بکنم. آقای ولایتی که آمد با او مشغول صحبت ‏‎ ‎‏شد. آقای ولایتی به حاج عیسی گفت: از دفتر چند چایی بیاورد. ‏‎ ‎‏حضرت امام دقیقاً ساعت هشت وپنج دقیقه صبح داخل اتاق تشریف ‏‎ ‎‏آوردند. طبق معمول همیشگی موقع راه رفتن دست راستشان پشت ‏‎ ‎‏کمرشان بود. خیلی سرحال بودند. لبخندزنان به اعضای دفتر سلام ‏‎ ‎‏می‌کردند یا به سلام آنها پاسخ می‌دادند. تا وارد اتاق شدند، همه به ‏‎ ‎‏احترام ایشان از جا بلند شدند. امام پس از ادای احترام به افراد، روی مبل ‏‎ ‎‏نشستند. پیام گورباچف را مترجمی که از سفارت روسیه بود برای امام ‏‎ ‎‏ترجمه می‌کرد که تحت تاثیر هیبت حضرت امام، خیلی هم تپق می‌زد و ‏‎ ‎‏مرتب سینه‌اش را صاف می‌کرد. وقتی فرازهایی از پیام گورباچف را ‏‎ ‎‏می‌خواند و ترجمه می‌کرد حضرت امام چند بار سرشان را تکان داده و ‏‎ ‎
‏‎

‎‏فرمودند: بله، درست است.‏

‏‎

‎