رعایت کرامت انسان در رفتار امام خمینی با کارگزاران
جناب آقای رضا صادقی
بر اساس آموزه های دینی، مأموریت انبیا و اولیای الهی مبارزه با طاغوت زمان و برپایی نظام توحیدی بوده است تا ابعاد گوناگون انسان، آنگونه که خداوند متعال بیان فرموده است، رشد نماید. حضرت امام خمینی(ره)، وظیفه علما و رهبران دینی را در دوران غیبت امام معصوم(ع)، همانند مأموریت انبیا و اولیای الهی می دانند. از این رو، هدف ایشان در قیام و انقلاب، اصلاح امور جامعه و فراهم نمودن زمینه رشد و تعالی انسانها بوده است.
بعد از پیروزی انقلاب اسلامی، امام خمینی برای تأسیس نظام جمهوری اسلامی، انقلابیون بسیاری از جمله روحانیان و دانشگاهیان را در مناصب مختلف منصوب نمودند. مقامات مربوطه در دوره مسئولیت، رفتار و عملکرد متفاوتی داشتند. امام(ره) در جایگاه رهبری کشور، با مشاهده رفتار انقلابی و در جهت منافع اسلام و جامعه، مسئولان مربوطه را تأیید و تشویق می کردند؛ و چنانچه کارگزاری عملکرد خلاف منافع اسلام و جامعه داشت، درصدد اصلاح رفتار ایشان برمی آمدند.
این مقاله، رفتار امام خمینی با سه تن از مهمترین شخصیتهای کشور در بعد از پیروزی انقلاب اسلامی را بررسی نموده است تا به این سؤال پاسخ دهد: آیا امام خمینی در دوره حکومت، کرامت انسانی این سه کارگزار حکومتی را رعایت کرده اند؟
در این نوشتار سعی شده است تا مدلی از رفتار کرامت آمیز امام خمینی با مقامات یاد شده طراحی و ارائه گردد. البته نویسنده از قبل اذعان دارد که چنانچه تعداد نمونه های مورد بررسی افزایش می یافت، بر دقت و جامعیت مدل ارائه شده افزوده می گشت.
کتابمجموعه آثار همایش امام خمینی و قلمرو دین«کرامت انسان»: مجموعه مقالات، تهران: خرداد 1386صفحه 147