کرامت انسان از نگاه قرآن
حجت الاسلام والمسلمین محمدعلی سلطانی رنانی
کرامت انسان از نگاه قرآن، به عنوان یک اصل آفرینش در نظر گرفته شده و در سرشت انسان تنیده شده است. خداوند متعال می فرماید: ﴿وَ لَقَدْ کرَّمْنَا بَنِی آدَمَ وَ حَمَلْنَاهُمْ فـی الْبَرِّ وَ الْبَحْرِ وَ رَزَقْنَاهُمْ مِنْ الطَّیبَاتِ وَ فَضَّلْنَاهُمْ عَلَی کثِیرٍ مِمَّنْ خَلَقْنَا تَفْضِیلاً﴾ (اسراء / 70)
در این نگاه، کرامت با سرشت انسان عجین گردیده و نوع تغذیه اش از پاکی ها است که پیوند استوار با کرامت و ارزشمندی انسان دارد و بر بسیاری از آفریده ها که از این موهبت ها برخوردار نیستند، برتری داده شده است.
این نگاه باید در همه زندگی، رفتار و گفتار انسانی جاری باشد و هرگونه رفتاری که با این اصل آفرینش در تضاد باشد، از سوی هیچ کس و هیچ نیرو و قدرتی پذیرفته نیست.
در این مقاله، تلاش شده است با تکیه به آیه فوق رفتارهایی که کرامت انسانی را خدشه دار می کنند، یادآور شود و موضع قرآن در آن موارد تبیین گردد. همچنین رفتارهایی که موجب تقویت روحیه کرامت گرایی در انسان می گردد، گوشزد شده، و شمه ای از توصیه های قرآن در این خصوص آورده شود.
کتابمجموعه آثار همایش امام خمینی و قلمرو دین«کرامت انسان»: مجموعه مقالات، تهران: خرداد 1386صفحه 44