کرامت مندی انسان (نگاهی به کرامت انسان از دیدگاه پیامبر اعظم(ص)، امام علی(ع) و امام خمینی(ره))
جناب آقای میر یوسف موسوی
روابط و مناسبات اجتماعی حاکم در میان مردم، بر دو گونه است: 1. کرامت؛ 2. اهانت. بر این اساس، روابط و رفتارهای انسانی و اجتماعی؛ یا بر مبنای «تکریم» و احترام است، و یا بر مبنای «تخفیف» و تحقیر. در رویکرد نخست، انسان موجودی با ارزش ، شریف و صاحب کرامت است اما در رویکرد دوم، انسان موجودی بی ارزش، حقیر و فاقد کرامت است.
کرامت انسان، یکی از مباحث اساسی در تفکر اسلامی است. در نگاه قرآنی، نوع انسان دارای شرافت و کرامت است و پیامبران الهی، آموزگاران این حقیقت و فرعونیان، مخالفان چنین دیدگاهی بوده اند. لذا همواره انسانها به دو گروه با کرامت و بی کرامت، با حرمت و بی حرمت تقسیم شده اند.
در اندیشه دین شناختی امام خمینی جلوه های کرامتمندی انسان در قلمروهای مختلف فردی و اجتماعی، نمایان است. در این مقاله کرامت مندی انسان را از منظر پیامبر اکرم(ص)، امام علی(ع) و امام خمینی(ره) بررسی خواهیم کرد.
کتابمجموعه آثار همایش امام خمینی و قلمرو دین«کرامت انسان»: مجموعه مقالات، تهران: خرداد 1386صفحه 67