احکام روزه
احکام روزۀ قضا
نسخه چاپی | ارسال به دوستان
برو به صفحه: برو

نوع ماده: کتاب فارسی

پدیدآورنده : خمینی، روح الله، رهبر انقلاب و بنیانگذار جمهوری اسلامی ایران، 1279-1368

محل نشر : تهران

ناشر: مؤسسه تنظیم و نشر آثار امام خمینی (س)

زمان (شمسی) : 1385

زبان اثر : فارسی

احکام روزۀ قضا

مساله 1 ـ ‏اگر دیوانه عاقل شود، واجب نیست روزه های وقتی را که دیوانه‏‎ ‎‏بوده قضا نماید.‏

مساله 2 ـ ‏اگر کافر مسلمان شود، واجب نیست روزه های وقتی را که کافر‏‎ ‎‏بوده قضا نماید، ولی اگر مسلمانی کافر شود و دوباره مسلمان شود، روزه های‏‎ ‎‏وقتی را که کافر بوده باید قضا نماید.‏

مساله 3 ـ ‏روزه ای که از انسان به واسطۀ مستی فوت شده باید قضا نماید،‏‎ ‎‏اگرچه چیزی را که به واسطۀ آن مست شده، برای معالجه خورده باشد و احتیاط‏‎ ‎‏واجب آن است که اگر نیت کرده بعد مست شده و تا مغرب چیزی که باطل‏‎ ‎‏می کند روزه را بجا نیاورده، روزه را قضا کند.‏

مساله 4 ـ ‏قضای رمضان را واجب نیست فوری بگیرد، ولی باید تا ماه‏‎ ‎‏رمضان آینده به تاخیر نیندازد.‏

مساله 5 ـ ‏اگر قضای روزۀ چند رمضان بر او واجب باشد، لازم نیست‏‎ ‎‏روزه ای که اول فوت شده مقدم دارد.‏

مساله 6 ـ ‏اگر به واسطۀ مرض، یا حیض، یا نفاس، روزۀ رمضان را نگیرد و‏‎ ‎‏پیش از تمام شدن رمضان بمیرد، واجب نیست روزه هایی را که نگرفته برای او‏‎ ‎‏قضا کنند.‏

مساله 7 ـ ‏اگر به واسطۀ مرضی، روزه رمضان را نگیرد و مرض او تا رمضان‏‎ ‎‏سال بعد طول بکشد، قضای روزه هایی را که نگرفته بر او واجب نیست. و باید‏‎ ‎‏برای هر روز یک مد که تقریباً ده سیر است طعام، یعنی گندم یا جو و مانند اینها‏‎ ‎‏به فقیر بدهد. ولی اگر بواسطه عذر دیگری مثل اینکه برای مسافرت روزه‏‎ ‎‏نگرفته باشد و عذر او تا رمضان بعد باقی بماند، روزه هایی را که نگرفته واجب‏‎ ‎‏است قضا کند، و کفاره ندارد.‏


مساله 8 ـ ‏اگر در ماه رمضان به واسطۀ عذری روزه نگیرد و بعد از رمضان‏‎ ‎‏عذر او برطرف شود و تا رمضان آینده عمداً قضای روزه را نگیرد، باید روزه را‏‎ ‎‏قضا کند و برای هر روز یک مد گندم یا جو و مانند اینها هم به فقیر بدهد.‏

مساله 9 ـ ‏اگر مرض انسان چند سال طول بکشد، بعد از آنکه خوب شد،‏‎ ‎‏باید قضای رمضان آخر را بگیرد و برای هر روز از سالهای پیش یک مد که تقریباً‏‎ ‎‏ده سیر است، طعام به فقیر بدهد.‏

مساله 10 ـ ‏اگر کسی عمداً تمام ماه رمضان یا بعضی از آن را روزه نگیرد و تا‏‎ ‎‏رمضان سال آینده هم قضای آنها را نگرفت، واجب است کفارۀ افطار عمدی را‏‎ ‎‏بدهد و برای هر روز یک مد طعام به فقیر رد نماید.‏

‎ ‎