احکام نماز
قبله
نسخه چاپی | ارسال به دوستان
برو به صفحه: برو

نوع ماده: کتاب فارسی

پدیدآورنده : خمینی، روح الله، رهبر انقلاب و بنیانگذار جمهوری اسلامی ایران، 1279-1368

محل نشر : تهران

ناشر: مؤسسه تنظیم و نشر آثار امام خمینی (س)

زمان (شمسی) : 1385

زبان اثر : فارسی

قبله

مساله 1 ـ ‏در نمازهای واجب رو به قبله بودن واجب است در صورت‏‎ ‎‏امکان، و همچنین در نمازهای مستحب اگر روی زمین و در حال استقرار باشد،‏‎ ‎‏امّا اگر در حال راه رفتن یا سواره بودن باشد رو به قبله بودن لازم نیست؛ در‏‎ ‎‏نمازهای مستحب.‏

مساله 2 ـ ‏بر نمازگزار لازم است که طرف قبله را بداند یا دو نفر عادل‏‎ ‎‏بگویند که این طرف رو به قبله است؛ در صورتی که گفتۀ آنها از نشانه های حسی‏‎ ‎‏باشد.‏

مساله 3 ـ ‏برای کسی که طرف قبله را نداند واجب است برای پیدا کردن‏‎ ‎‏طرف قبله به قدر قدرت کوشش کند و به مظنّه عمل نماید.‏

مساله 4 ـ ‏اگر طرف قبله را نداند و ظنّ به طرف معینی هم پیدا نکند،‏‎ ‎‏واجب است به چهار طرف نماز بخواند و اگر وقت کافی نباشد به هر چند طرفی‏‎ ‎‏که وقت باشد بخواند.‏

مساله 5 ـ ‏اگر می داند که در یک طرف قبله نیست، واجب است رو به سه‏‎ ‎‏طرف دیگر بخواند.‏

مساله 6 ـ ‏بر قبلۀ شهر مسلمانان می توان اعتماد کرد و به همان طرف که‏‎ ‎‏اهل شهر نماز می خوانند و محرابهای مساجدشان را بنا کرده اند و قبرهای‏‎ ‎‏مردگان را قرار داده اند می توان نماز خواند، مگر آنکه بدانیم که این محرابها یا‏‎ ‎‏قبرها را اشتباهاً رو به این طرف ساخته اند.‏

مساله 7 ـ ‏اگر به طرفی که یقین داشته قبله است نماز خواند و بعد معلوم‏‎ ‎‏شد قبله نبوده، و قبله از بین طرف راست یا چپ او بیرون نبوده، نماز او صحیح‏‎ ‎‏است.‏

مساله 8 ـ ‏اگر معلوم شد که نماز او رو به قبله نبوده و قبله از بین راست یا‏‎ ‎‏چپ او بیرون بوده یا پشت سر قرار داشته است، اگر در بین نماز باشد وقت هم‏‎ ‎

‏هست، نماز را قطع می کند و از اول رو به قبله می خواند.‏

مساله 9 ـ ‏اگر در بین نماز معلوم شود که قبله از طرف راست یا چپ او‏‎ ‎‏بیرون بوده یا پشت سر آن قرار داشته و وقت هم نیست، از همانجا رو به قبله‏‎ ‎‏می شود و بقیۀ نماز را می خواند و نماز او صحیح است و احتیاطاً قضای نماز را‏‎ ‎‏بخواند.‏

مساله 10 ـ ‏اگر بعد از نماز معلوم شود که قبله از طرف راست و چپ او‏‎ ‎‏بیرون یا پشت سر او بوده؛ باید نماز را اعاده کند، در صورتی که وقت باشد، و‏‎ ‎‏احتیاط مستحب آن است که قضای نماز را بخواند اگر وقت نباشد.‏

‎ ‎