احکام نماز
فصل اول
نسخه چاپی | ارسال به دوستان
برو به صفحه: برو

نوع ماده: کتاب فارسی

پدیدآورنده : خمینی، روح الله، رهبر انقلاب و بنیانگذار جمهوری اسلامی ایران، 1279-1368

محل نشر : تهران

ناشر: مؤسسه تنظیم و نشر آثار امام خمینی (س)

زمان (شمسی) : 1385

زبان اثر : فارسی

فصل اول

مساله 1 ـ ‏نمازهای واجب عبارت است از نمازهای شبانه روزی، نماز‏‎ ‎‏آیات، نماز طواف واجب، نماز میت، نمازی که با نذر یا اجیر شدن بر خود‏‎ ‎‏واجب کند، قضاء نمازهایی که بر اولاد ارشد واجب می شود، و باقی نمازها‏‎ ‎‏مستحب است.‏

مساله 2 ـ ‏نمازهای واجب شبانه روزی عبارت است از نماز ظهر و عصر و‏‎ ‎‏مغرب و عشا و صبح.‏

مساله 3 ـ ‏وقت نماز ظهر و عصر از اول ظهر است تا مغرب.‏

مساله 4 ـ  ‏از اول ظهر تا مقدار خواندن چهار رکعت نماز، اختصاص به نماز‏‎ ‎‏ظهر دارد، و همین طور به قدر چهار رکعت نماز خواندن که به مغرب باقی است‏‎ ‎‏اختصاص به نماز عصر دارد.‏

مساله 5 ـ ‏وقت نماز مغرب و عشاء از اول مغرب است تا نیمۀ شب.‏


مساله 6 ـ ‏از اول مغرب تا مقدار خواندن سه رکعت نماز، اختصاص دارد‏‎ ‎‏به نماز مغرب، و همین طور به قدر چهار رکعت نماز خواندن که به نصف شب‏‎ ‎‏باقی است، اختصاص دارد به نماز عشاء.‏

مساله 7 ـ ‏اگر از نیمۀ شب گذشت، نماز مغرب و عشا را به قصد ما فی‏‎ ‎‏الذّمه بخواند؛ چه عمداً تاخیر انداخته باشد و چه اضطراراً، مثل آنکه فراموش‏‎ ‎‏کرده یا خواب مانده باشد.‏

مساله 8 ـ ‏وقت نماز صبح از اول طلوع فجر صادق است تا طلوع آفتاب.‏

مساله 9 ـ ‏تا وقتی که نماز ظهر به طور صحیح خوانده نشده باشد نماز‏‎ ‎‏عصر را در وقت اختصاصی ظهر نمی شود خواند، و همین طور است مغرب و‏‎ ‎‏عشاء.‏

مساله 10 ـ ‏اگر به گمان آنکه وقت ظهر داخل شده، نماز ظهر و عصر را‏‎ ‎‏خواند و بعد معلوم شد وقت نبوده و مقداری نماز ظهر قبل از وقت و مقداری از‏‎ ‎‏نماز عصر در وقت اختصاصی ظهر واقع شده، نماز صحیح است، ولی اگر تمام‏‎ ‎‏نماز عصر در وقت اختصاصی ظهر واقع شده احتیاطاً اعاده کند.‏

مساله 11 ـ ‏اگر به گمان آنکه نماز ظهر را خوانده نماز عصر را خواند، و بعد‏‎ ‎‏معلوم شد نماز ظهر را نخوانده بوده و بیش از چهار رکعت نماز خواندن به‏‎ ‎‏مغرب باقی نیست، باید نماز ظهر را به قصد اداء در همان وقت اختصاصی عصر‏‎ ‎‏بخواند.‏

مساله 12 ـ ‏اگر نماز عصر را عمداً قبل از ظهر یا عشا را قبل از مغرب‏‎ ‎‏بخواند، همان نماز عصر یا عشاء باطل است، ولی اگر سهواً باشد و بعد از نماز‏‎ ‎‏متوجه شود مانعی ندارد.‏

مساله 13 ـ ‏اگر نمازعصر را قبل ازظهر، یا عشارا قبل از مغرب سهواً شروع‏‎ ‎‏کرد و در بین نماز متوجه شد، تا وقتی که جای عدول باقی است،باید عدول کند‏‎ ‎‏به نماز قبلی. امّا اگر جای عدول گذشته باشد، مثل آنکه نماز عشاء را بر مغرب‏‎ ‎

‏مقدم داشته و بعد از رکوع رکعت چهارم متوجه شد، احتیاطاً نماز را تمام کند و‏‎ ‎‏مغرب و عشا را از اول بخواند.‏

مساله 14 ـ ‏از نماز عصر و عشا اگر سهواً وارد آنها شده باشد، قبل از نماز ظهر‏‎ ‎‏و مغرب می توان به نماز ظهر و مغرب عدول کرد، امّا از ظهر و مغرب به‏‎ ‎‏عصر و عشا نمی توان عدول کرد.‏

مساله 15 ـ ‏اگر به گمان آنکه نماز ظهر یا مغرب را نخوانده وارد نماز شد، و‏‎ ‎‏در بین متوجه شد که خوانده است، نماز را رها کند و به نماز بعدی شروع کند.‏

مساله 16 ـ ‏کسی که عذر دارد و احتمال می دهد که در آخر وقت عذر او‏‎ ‎‏برطرف می شود، واجب است احتیاطاً نماز را از اول تاخیر بیاندازد، مگر آنکه‏‎ ‎‏عذر موجب تیمم باشد.‏

مساله 17 ـ ‏کسی که آب ندارد یا نمی تواند استعمال کند اگر بداند که در‏‎ ‎‏آخر وقت آب پیدا می شود یا مانع او برطرف می گردد، واجب است تاخیر نماز‏‎ ‎‏از اول وقت ولی اگر نداند، می تواند تیمم کند و اول وقت نماز بخواند.‏

مساله 18 ـ ‏نمازگزار باید بداند که وقت داخل شده و به نماز شروع کند.‏

مساله 19 ـ ‏اگر دو نفر عادل شهادت دادند که وقت داخل شده، می شود‏‎ ‎‏نماز خواند؛ گرچه به گفتۀ آنها علم پیدا نشود، ولکن معتبر است که شهادت آنها‏‎ ‎‏از روی نشانه های حسی باشد مثل شاخص.‏

مساله 20 ـ ‏به اذان موذن نمی توان اعتماد کرد بنابر احتیاط واجب؛ گرچه‏‎ ‎‏عادل و وقت شناس باشد.‏

مساله 21 ـ ‏اگر هوا ابر بود به طوری که نشود وقت را تشخیص داد،‏‎ ‎‏می تواند با ظنّ به داخل شدن وقت نماز بخواند، لکن شخص نابینا لازم است‏‎ ‎‏تاخیر نماز کند، تا وقتی که یقین پیدا کند که وقت داخل شده، بنابر احتیاط‏‎ ‎‏واجب.‏

‎ ‎