مَتیٰ:
از اعراض نسبیه، مقولۀ متی است و متی یعنی هیئتی که از وجود شی ء در زمان حاصل می شود. این هیئت یا در تمام زمان است، مانند حرکات توسطیه که در تمام زمان است و یا در حد و پاره ای از زمان است که از او به «آن» تعبیر می نمایند، مانند حرکات قطعیه که انقطاع جسم از نقطه ای و اتصال آن به نقطۀ دیگر در «آن» بوده و حد زمان را اشغال می کند.
تقریرات فلسفه امام خمینی (س)(ج. ۱)صفحه 396