دوم: دو چشم

‏‏دوم: دو چشم‏

‏‏مسأله 1 ـ ‏‏در دو چشم با هم دیه کامل است. و در هر یک از آن ها نصف دیه می باشد. و‏‎ ‎‏اعمش (کسی که دیده اش تار است) و احول (دو بین) و اخفش (شب بین) و اعشی (روز‏‎ ‎‏بین) و ارمد (کسی که درد چشم دارد) مانند صحیح است. و اگر در سیاهی چشم او‏‎ ‎‏سفیدی باشد پس اگر بینایی باقی باشد، به این که سفیدی، بر ناظر (عدسی) نباشد پس دیه‏‎ ‎‏کامل است. وگرنه در صورتی که تشخیص ممکن باشد به حساب آن از دیه ساقط می شود‏‎ ‎‏وگرنه در آن ارش است.‏

‏‏مسأله 2 ـ ‏‏در چشم سالم از شخص اعور (یک چشم) در صورتی که اعوریت به‏‎ ‎‏خلقت یا به آفت از خدای متعال باشد دیۀ کامل است. و اگر جانی ای او را اعور نموده‏‎ ‎‏باشد و دیۀ آن را از او مستحق باشد در چشم سالم نصف دیه است، چه دیۀ آن را گرفته یا‏‎ ‎‏نه و چه بتواند آن را بگیرد یا نه، بلکه و همچنین دیۀ آن نصف است اگر اعوریت او از‏‎ ‎‏جهت قصاص باشد.‏

‏‏مسأله 3 ـ ‏‏در چشم عوراء (نابینا) در صورتی که آن را خسف نماید (حدقه اش را‏‎ ‎‏معیوب کند) یا آن را دربیاورد ثلث دیه است، خواه نابینایی آن به خلقت باشد یا به‏‎ ‎‏جنایت جانی.‏

‏‏مسأله 4 ـ ‏‏در پلک ها دیه است. و در تقدیر هر پلکی خلاف است؛ پس قائلی است که‏‎ ‎‏می گوید: در هر یک، ربع دیه است. و قائلی است که می گوید: در بالایی دو ثلث دیه و در‏‎ ‎
‏‎

‎‏پایینی ثلث دیه می باشد. و قائلی است که می گوید: در بالایی ثلث دیه و در پایینی نصف‏‎ ‎‏دیه است. و این آخری خالی از ترجیح نمی باشد؛ لیکن احتیاط به مصالحه، ترک نشود.‏

‏‎

‎