خاتمه در شرط های مذکور در عقد ازدواج
مسأله 1 ـ جایز است که هر شرط جایزی در ضمن عقد ازدواج، شرط شود. و بر مشروط علیه، واجب است که همانند سایر عقود به آن وفا نماید. لیکن تخلف شرط یا متعذر شدن آن، موجب خیار فسخ در عقد ازدواج نمی باشد به خلاف بقیۀ عقدها. البته اگر شرط، التزام به وجود صفتی در یکی از زوجین باشد مثل این که زوجه باکره باشد یا زوج مؤمن و غیر مخالف باشد و خلاف آن معلوم شود، موجب خیار فسخ است چنان که قبلاً به آن اشاره شد.
مسأله 2 ـ اگر در عقد ازدواج چیزی را که مخالف مشروع است شرط نماید مثل این که او را از بیرون رفتن از منزل ـ هر وقت و هرجا که بخواهد ـ جلوگیری ننماید یا حق همخوابگی هووی او را ادا ننماید و مانند آن و همچنین اگر شرط کند که بر سر او زن یا
ترجمه تحریر الوسیله امام خمینی(س)ج. 2صفحه 322 کنیزی نیاورد، شرط باطل است و عقد و مهر صحیح است؛ اگرچه بگوییم که شرط فاسد، عقد را فاسد می کند.
مسأله 3 ـ اگر شرط شود که بکارت او را از بین نبرد شرط لازم می شود، و اگر بعد از آن اذن دهد جایز است و فرقی بین ازدواج دائم و منقطع نیست.
مسأله 4 ـ اگر شرط کند که زن را از شهرش خارج نکند یا در شهر معلومی یا در منزل مخصوصی اسکان دهد، شرط لازم می شود.
ترجمه تحریر الوسیله امام خمینی(س)ج. 2صفحه 323