شرط اعلمیت در ولیّ‏ فقیه از نظر امام خمینی(ره)

‏‏ ‏

‏‏شرط اعلمیت در ولیّ فقیه از نظر امام خمینی(ره) ‏

‏‏حجةالاسلام والمسلمین علی اکبر ذاکری‏

‏‏ ‏

‏‏این مقاله ضمن تعریف اعلم در مفتی و مرجع، به شأن ولیّ فقیه از دیدگاه امام خمینی‏‎ ‎‏می پردازد و با تبیین دیدگاه های فقها درباره شرط اعلمیت، دیدگاه حضرت امام را‏‎ ‎‏بررسی و نتیجه می گیرد که ایشان مجتهدِ عادلِ شیعه مذهب را شایستۀ به دست گیری‏‎ ‎

‏
‏‎

‎‏

امر ولایت امت می داند و اعلمیت را برای تصدی این مقام ضروری نمی داند و این نظر‏‎ ‎‏قبل و بعد از انقلاب یک سان بوده است. حضرت امام شرایط زمام دار اسلامی را عدالت‏‎ ‎‏و علم به قانون می شمارد و معتقد است که او همۀ اختیارات پیامبر و معصومین(ع) در‏‎ ‎‏دوران غیبت را دارا است.‏

‏‏مؤلف نتیجه می گیرد که قیام برای حکومت و تشکیل دولت اسلامی برای همۀ فقهای‏‎ ‎‏عادل واجب کفایی است. وی در ادامه دیدگاه حضرت امام را از منظر روایات نقل می کند‏‎ ‎‏و معتقد است روایاتی که از اهمیت امامت سخن گفته، ویژۀ امام معصوم(ع) و مختص به‏‎ ‎‏زمان حضور است، از این رو اعلمیت و افضلیت را برای امام شرط دانسته. امّا روایاتی را‏‎ ‎‏که از ویژگی های والی یا فقیه یا خلفاء سخن گفته مربوط به دوران ولی فقیه، و ذکر نکردن‏‎ ‎‏شرط اعلمیت را معلول این امر می داند.‏

‏‏نویسنده در پایان به دیگر شرایط ولی فقیه از دیدگاه حضرت امام اشاره می کند که‏‎ ‎‏ایشان علاوه بر عدالت و فقاهت کفایت را جزء شرایط دانسته و بر بینش سیاسی و‏‎ ‎‏اجتماعی رهبر تأکید کرده اند.‏

‏‎ ‎

‏‎

‎