دین و نظام ‏سازی

‏‏دین و نظام سازی‏

‏‏حجةالاسلام والمسلمین سید مسعود آقایی‏

‏‏ ‏

‏‏دین و دین داری در عصر حاضر، بیش از پیش محتاج گفت و گوهای شفاف  و‏‎ ‎‏روشن گرانه است، زیرا فلسفه ها و جهان بینی های گوناگون از یک سو، و تمایل و اصرار‏‎ ‎‏نسل های نو به تحقیق و نظر و دریافت حقیقت از دیگر سو، در دوران حاکمیت‏‎ ‎‏رسانه های فرهنگی و تبلیغاتی خواه ناخواه عرصۀ نقد و پالایش و گزینش را پدیدار‏‎ ‎‏می سازد.‏

‏‏نویسندۀ مقاله می گوید: به هر حال بخواهیم یا نخواهیم، به عمد و یا غیر عمد، با‏‎ ‎‏انگیزه صحیح یا غیر صحیح، این شبهات گسترده و هماهنگ، ما را احاطه کرده است.‏‎ ‎‏می توان به استقبال رفت و به همراه نور و هدایت و بینّات و فرقان، و با زبان مناسب به‏‎ ‎‏پاسخ گویی پرداخت... و می توان بی اعتنا گذشت و آن ها را به اتهام بست.‏

‏‏در این مقاله مسائل زیر در قلمرو دین مطرح می شود: ‏

‏‏تعریف، منشأ، ماهیت، مضمون، جامعیت، کمال، محوریت، معرفت، فهم، قبض و‏‎ ‎‏بسط، زبان و تفسیر.‏

‏‏تحولات و تأثیرگذاری، فقه دین، طرح کلی دین، اجرا و آزمون پذیری، نظام سازی و‏‎ ‎‏جامعه و حکومت دینی.‏

‏‏دربارۀ عنوان کلی مقاله می خوانیم: «اسلام، در زمینه مسائل مربوط به انسان و جامعه‏‎ ‎

‏
‏‎

‎‏

و حکومت، آموزه هایی دارد که باید آن ها را استخراج کرد. اما چگونه؟ نظام سازی، در‏‎ ‎‏حقیقت، پاسخی به این چگونگی است. نظام سازی به دست آوردن عناصر پویای دین‏‎ ‎‏در ساحت های مختلف و عرصه های گوناگون زندگی فردی و اجتماعی انسان است که‏‎ ‎‏موجب پاسخ گویی و هماهنگی اسلام با تغییرات زمانه می شود.»‏

‏‏وی در جای دیگر دربارۀ چند و چون نظام سازی دینی می نویسد: «همین معرفتِ‏‎ ‎‏دینی و عبودیت کافی است که انگیزه ها اهداف و روابط مرا متحول و دگرگون کند  و نوعِ‏‎ ‎‏ارتباط و ترکیبِ مرا با اشیا و افراد و اهدافِ دیگر زیر پوشش بگیرد و به نظام اجتماعی،‏‎ ‎‏سیاسی و اقتصادی و حقوقی پیوند زند.»‏

‏‎ ‎

‏‎

‎