نظریه دموکراسی قدسی
حجةالاسلام والمسلمین علی اکبر صادقی رشاد
نویسنده ضمن تصریح به ناسازگاری دین با دموکراسی تکثرگرایِ لیبرال، الگویی از حکومت دموکراتیکِ منطبق بر اسلام را با نام «دموکراسیِ قدسی» پیش می نهد وی پس از بیان مبانی معرفت شناختی، هستی شناختی، انسان شناختی، دین شناختی و روش شناختی نظریه خود، نتیجه می گیرد که محتوا و هندسۀ مناسبات اجتماعی – انسانی باید با بهره گیری از «آموزه ها و ارزش های حیاتی» و به اتّکای «استطاعت عقلانی» انسان سامان پذیرد. در ادامه مقاله فلسفه سیاست، اهداف سیاست، احکام، اخلاق، برنامه، سازمان حکومت و آیین ها و روش ها از هم تفکیک شده است و دین، عقل علم و مردم در کنار هم و در چارچوبه ای سازگار و متعادل، پاسخ گوی نیاز به همۀ این موارد دانسته شده اند. پس از چند تبصره، نویسنده نتیجه می گیرد که:
1) هرگاه رهبر شرایط رهبری را از دست بدهد، خود به خود از زعامت معزول است؛
2) مشروعیت ذاتی «دموکراسی قدسی» ناشی از اراده الهی، و از لحاظ ساختاری و رفتاری متکی بر مقبولیت مردمی است؛
کتابچکیده مقالات کنگره امام خمینی(س) و اندیشه حکومت اسلامیصفحه 83
3) دموکراسی قدسی پذیرای ویژ گی های مثبت نظام های دموکراتیک است؛
4) از دیدِ دموکراسی قدسی تقوا، تخصص و مردم گرایی سه ارزش اجتماعی توأمان است؛
5) اشتراک عقیده و رابطه معنوی مردم و زمام دار موجب همدلی درست و ملت می شود؛
6) حق و تکلیف رابطه ای دوسویه میان مردم و زمام داران است.
کتابچکیده مقالات کنگره امام خمینی(س) و اندیشه حکومت اسلامیصفحه 84