فصل چهارم: خاطرات آیت الله محمود قوچانی
مخالفت امام با اعزام بعثه
نسخه چاپی | ارسال به دوستان
برو به صفحه: برو

نوع ماده: کتاب فارسی

پدیدآورنده : مؤسسه تنظیم و نشر آثار امام خمینی (س)

محل نشر : تهران

زمان (شمسی) : 1392

زبان اثر : فارسی

مخالفت امام با اعزام بعثه

‏ آیا حضرت امام در ایام اقامت در نجف نماینده‏‏‌‏‏هایی را به مکه اعزام می‏‏‌‏‏کردند که ‏‎ ‎‏پاسخگوی مسائل و امورات شرعی و زیارتی زائران باشد؟‏

‏ سال اولی که حضرت امام به نجف تشریف آورده بودند آقای حاج نصرالله ‏‎ ‎‏خلخالی ‏‏رحمة الله‏‏ علیه نزدیک ماه‏‏‌‏‏های شوال و ذیقعده خدمت امام رسید و عرض کرد ‏‎ ‎‏که این‏‏‌‏‏جا متعارف است که علما و مراجع گروهی را به حج می‏‏‌‏‏فرستند و گروه مربوطه ‏‎ ‎‏دفتر و پلاکاردی در مکه و مدینه تعبیه می‏‏‌‏‏کنند که اگر مقلدان آن مراجع مراجعات و ‏‎ ‎‏سؤالات و وجوهات شرعی و غیره و ذلک داشته باشند به آن دفتر مراجعه نمایند. ‏‎ ‎‏خوب هست که شما هم به اصطلاح یک بعثه‏‏‌‏‏ای را اعزام کنید و این‏‏‌‏‏ها به مکه بروند و ‏‎ ‎‏بعثه حضرتعالی در آنجا باشند. حضرت امام فرمودند که خیر لازم نیست. این جواب را ‏‎ ‎‏دادند و دیگر موضوع را دنبال نکردند. اما آقای خلخالی قانع نشد. ایشان نقل می‏‏‌‏‏کرد که ‏‎ ‎‏من باز در جلسه‏‏‌‏‏ای دیگر خدمت امام رفتم و عرض کردم که آقا بالاخره انسان وقتی که ‏‎ ‎‏وارد شهری، منطقه‏‏‌‏‏ای یا جایی می‏‏‌‏‏شود باید خودش را با آداب و اصول و اخلاق ‏


‏جماعت آنجا همراه کند. حالا در نجف متداول است مراجع بعثه می‏‏‌‏‏فرستند، ‏‎ ‎‏شاید خوب باشد که شما هم این کار را بکنید. اما امام متغیر و ناراحت شدند ‏‎ ‎‏و فرمودند که برای چه بعثه بفرستم، اگر واقعاً این کار برای بیان احکام حج ‏‎ ‎‏است بحمدالله از ایران هر کاروانی که حرکت می‏‏‌‏‏کند همراهش یک روحانی ‏‎ ‎‏هم هست‏‎[1]‎‏، شاید تعداد این روحانیون هم حدود هزار نفر باشند و وقتی آن‌ها ‏‎ ‎‏در خیابان‏‏‌‏‏ها و حرم رفت و آمد کنند مردم این روحانیون را می‏‏‌‏‏بینند و احکام ‏‎ ‎‏و مسائلشان را می‏‏‌‏‏پرسند دیگر لازم نیست چند نفر از این‏‏‌‏‏جا بلند شوند و به آنجا ‏‎ ‎‏بروند. اگر هم منظور وجوهات و غیرذلک است من عمامه یک طلبه را به هزار دینار ‏‎ ‎‏نمی‏‏‌‏‏دهم. بلند شوید بروید و از این حرف‏‏‌‏‏ها نزنید. امام برای طلبه عزت زیادی قائل ‏‎ ‎‏بودند.‏‎[2]‎

  • . در رژیم طاغوت هم اعزام به حج به روش کاروانی بود و همراه هر کاروان یک روحانی به عنوان مرجع  مسائل و مراجعات دینی حجاج اعزام می شد (راوی).
  • . البته آن زمان هزار دینار خیلی زیاد بود و اگر کسی می خواست آخرین نهایتِ رقم پول را بگوید می گفت هزار  دینار (راوی).