جمشید آموزگار در شهریور 57 برکنار شد و مهندس شریف امامی، رئیس لژ اعظم فراماسونری ایران بر سر کار آمد. شریف امامی به تصور اینکه اوضاع شبیه شرایط و اوضاع و احوال سیاسی سال 1340 بعد از فوت آیت الله بروجردی است و فقدان یک مرجع مقتدر بلامنازع و جامع الشرایط در قم، امکان حصول توافقی با مراجع ثلاث قم را بدست خواهد داد، با اعلام این مطلب که: «نارضایتی جامعه روحانیت عمده ترین، تندترین و پیچیده ترین مشکل رویاروی رئیس حکومت جدید است... اساس قضیه در رهبری مثلث قم است، اگر بتوان با آنان کنار آمد و به تفاهم، حتی تفاهم نسبی تدریجی رسید، شرایط مساعدی برای حل و فصل مشکلات سیاسی و اجتماعی مختلف به
خاطرات سیاسی- اجتماعی دکتر صادق طباطباییج. 1صفحه 333 وجود خواهد آمد... تفاهم با رهبران مذهبی در قم در چهارچوب قانون اساسی مقدور است...» نمی توان گفت که شریف امامی از موضع و برنامه های امام بی اطلاع بوده است. وقتی می گوید تفاهم با رهبران سیاسی در چهارچوب قانون اساسی مقدور است،قطعاً نظر امام را ـ که نفی سلطنت مطلقه و پایان شاهنشاهی، محور برنامه های ایشان بود ـ می دانست.
در تحلیلی که در اتحادیه انجمن های اسلامی به عمل آوردیم، بدین باور رسیدیم که این تاکتیک ها اولاً برای ایجاد جدایی میان رهبران روحانی است، ثانیاً خطرناکتر از همه حذف و ترور امام، احتمالاً در دستور کار آنان قرار گرفته است.
اعمال فشارهایی که در همین زمان به درخواست دولت ایران، توسط عمال بعثی بر امام وارد می آمد، همین مطلب را اثبات می کرد.زمانی که منزل امام در نجف محاصره شد ـ اواسط شهریور 57 ـ امام موسی صدر طی یک مصاحبه با خبرنگاران جراید دنیا، پرده از آن برداشت و اعلام کرد «خیال نکنید، صدای مردم ایران خاموش شدنی است.» در همان مصاحبه و پس از آن برای سران کشورهای اسلامی پیام فرستاد، و خطاب به آنان گفت: با دعوت از امام خمینی جبهه مبارزه با صهیونیسم را در کشور خود قدرت بخشید و از این راه قلوب مسلمانان را به طرف خود بکشانید.
امام صدر هم چنین طی مقاله ای تحت عنوان «ندای پیامبران» که در تاریخ 23 / 8 / 1978 در روزنامه لوموند چاپ شد به تبیین و تشریح انقلاب اسلامی ایران پرداخت و آن را از حوزه تاثیرات دو قدرت شرق و غرب مجزا ساخت، در آن مقاله جدایی کامل شاه و نظام سلطنتی او را از مردم ایران نشان داده و قیام مردم مسلمان ایران را به زعامت آیت الله خمینی تنها راه نجات قلمداد کرد. من مشروح این مقاله را در قسمت مربوط به امام صدر و ماجراهای لبنان آورده ام.(جلد دوم)
البته صدای ملت ایران خاموش نشد، ولی صدای امام صدر را خاموش کردند. یک هفته بعد از این مصاحبه اعلام شد که ایشان را طی سفر و دیدار رسمی در لیبی ربوده اند. این فاجعه را در فصل مربوطه به تفصیل بیان کرده ام.
شریف امامی در آغاز زمامداری و به عنوان اولین گام، تاریخ هجری شمسی را
خاطرات سیاسی- اجتماعی دکتر صادق طباطباییج. 1صفحه 334 بازگرداند و طی بیانیه و دستورالعملی با استناد به قانون مصوب فروردین 1304، تاریخ هجری شمسی را تاریخ رسمی کشور اعلام کرد. قبلاً چند سالی بود ـ بعد از جشنهای رسوای 2500 ساله شاهنشاهی در ایران ـ که تاریخ شاهنشاهی مبنای محاسبات و تقویم ایران قرار گرفته بود؛ آنگاه اعلام کرد: «میهن در خطر است مردم بپا خیزید» در اجرای سیاستی که بدان اشاره شد نخست وزیر با توسل و تمسک ظاهری و ریاکارانه به دین و علمای مذهبی اعلام کرد:
خاطرات سیاسی- اجتماعی دکتر صادق طباطباییج. 1صفحه 335