برای اینکه نوع نگرش به مذهب و سنتهای ملی و مذهبی در حال و هوای آن روز روشن شود، ماجرایی را از مراسم نوروز و جشن عید که از طرف سازمان آخن وابسته به کنفدراسیون برگزار شد نقل می کنم.
در پاییز سال 45 فدراسیون دانشجویان و محصلین ایرانی در آلمان اعلام کرد که واحدهای تابعه باید مراسم نوروز 46 را با شکوه هرچه تمامتر برگزار کنند تا هم طی آن در مورد اوضاع سیاسی ایران افشاگری شده و هم منبع درآمدی برای سازمان به حساب آید.
در جلسه مجمع عمومی انجمن شهر آخن، من و جوانی خوش طینت بنام اردشیر
خاطرات سیاسی- اجتماعی دکتر صادق طباطباییج. 1صفحه 214 دیانتی انتخاب و مامور شدیم کار تدارکات و اجرای مراسم جشن عید نوروز را در شهر دانشگاهی آخن سرپرستی کرده و از تمامی امکانات دانشگاهی و غیر دانشگاهی بهره گیری کنیم.
اردشیر و من تقریباً سه ماه تمام وقت خود را برای برگزاری هرچه با شکوه تر جشن عید صرف کردیم. از زمره برنامه ها، تهیه جزوه ای 40 صفحه ای به زبان آلمانی در معرفی اوضاع سیاسی ایران بود. برای تامین هزینه چاپ چنین جزوه ای در تیراژ دو هزار نسخه و با کیفیت عالی و شیک، من توانستم از چند بانک و موسسه های تجاری آگهی برای درج در آن جزوه بگیرم. مبلغی که بابت درج آگهی دریافت کردیم، چندین برابر هزینه تمام شده چاپ جزوه بود. همچنین با مذاکراتی که با سازمان تئاتر شهر، انجام دادم قرار شد امکانات لباس و دکوراسیون تئاتر توسط کارشناسان تئاتر شهر جهت آراستن جایگاه و سالن و محل اجرای کنسرت موسیقی ایرانی و رقص های محلی ایران مجاناً در اختیار ما قرار گیرد. محل برگزاری جشن را هم سالن بزرگ ترین هتل مجلل و با شکوه شهر آخن بنام کُوِلِن هوف قرار دادیم، با اطمینان از اینکه با تعداد شرکت کنندگان و از محل فروش بلیط قادر خواهیم بود اجاره یک شب سالن بزرگ را بپردازیم. همه چیز به خوبی و با برنامه ریزی حساب شده به پیش می رفت. به دلیل قرار داشتن آخن در مرز هلند و بلژیک پیش بینی می کردیم که ایرانیان این دو کشور نیز به همراه دوستان خارجی خود در جشن نوروز شرکت خواهند کرد ـ همین طور هم شد ـ کمتر از یک ماه به عید مانده بود که به ذهنم رسید اگر بتوانیم مقداری نُقل و سکه مبارکباد تهیه کنیم و در پاکتی شیک مقداری نقل و یک سکه و یک جزوه در مورد ایران را قرار دهیم و به هر کدام از میهمانان هدیه کنیم اثر مطلوبی خواهد داشت. مضافاً به اینکه معرف و نشانگر یکی از سنتها و آیین نوروزی نیز خواهد بود. هنگامی که نظرم را به اردشیر دیانتی گفتم، او هم بسیار پسندید و گفت از بستگانش در ایران خواهد خواست که چند کیلو نقل و چند هزار سکه برایمان بفرستند. سکه ها آمد و چند نفر را مامور کردیم در بسته هایی کادو پیچی شده و شیک مقداری
خاطرات سیاسی- اجتماعی دکتر صادق طباطباییج. 1صفحه 215 نقل و یک سکه و یک نسخه از جزوه مزبور برای هر میهمان و شرکت کننده آماده کنند.
اکثر سکّه ها سکّه مبارکباد بود و فقط معدودی سکه، مزین به کلمه «یا صاحب الزمان» بودند. من و اردشیر بی توجه به این امر آنها را هدیه کردیم. جشن به خوبی برگزار شد، طنین بزرگی در مطبوعات داشت، شرکت اساتید و مقامات علمی و سیاسی چشمگیر بود و در آمد سرشاری هم نصیب سازمان کرد. به لحاظ محتوای فرهنگی و سیاسی و هنری و تبلیغاتی نیز بسیار شکوهمند بود خصوصاً که یک پسر بچه 5 ساله از خانواده ای آذری، به اجرای چند قطعه رقص محلی پرداخت که شدیداً مورد توجه خارجی ها قرار گرفت. تقریباً تمامی اساتید دانشگاه و شخصیت های سیاسی و محلی که از آنان دعوت کرده بودیم در مراسم شرکت داشتند. سخنرانی افتتاحیه نیز که تاریخچه نوروز و شرح آداب سنن این مراسم باستانی، از مراسم چهارشنبه سوری گرفته تا قاشق زنی و خانه تکانی و لحظه تحویل سال را در برداشت و رفته رفته به اوضاع سیاسی و اقتصادی می رسید و سرانجام شرایط اختناق و حکومت پلیسی ایران را بازگو می کرد به عهده من بود. از دیگر برنامه های ابتکاری و درآمدزای آن شب، فروش بلیط بخت آزمایی یا به اصطلاح لاتاری بود. عده ای از ایرانی های خوش سر و صورت را که مسلط به زبان آلمانی بودند انتخاب کردیم که به فروشگاه ها و کارخانجات مراجعه می کردند و از محصولات تولیدی و یا تجاری آنان، هدایایی به منظور عرضه آن به عنوان جایزه به برندگان بلیط لاتاری از آنان می گرفتند. این کار هم تبلیغی بود برای تولیدکنندگان و هم انگیزه ای بود برای خرید بلیطها. در آن شب توانستیم حدود 400 قطعه کالای مصرفی شیک و کتاب و صفحات موسیقی و حتی فرش ایرانی به نمایش بگذاریم و هدیه کنیم. شماره گذاری اشیاء و برگه های شماره دار و پوچ لاتاری با مشخص کردن کالایی که دارنده کارت می توانست دریافت کند، زیر نظر نماینده اداره دارایی شهر آخن صورت گرفت. جشن نوروز از هر لحاظ زیبا و با شکوه برگزار شد. هم جنبه سیاسی و علمی و هنری آن بسیار برجسته بود و هم جنبه تفریحی و شادی بخش آن. چند روز بعد که در جلسه مجمع عمومی سازمان، اردشیر و
خاطرات سیاسی- اجتماعی دکتر صادق طباطباییج. 1صفحه 216 من گزارش کار و در آمد سازمان و بریده جراید و اثرات وسیع تبلیغاتی را ارائه می دادیم و به شدت مورد تقدیر حاضرین قرار گرفته بودیم، چند تن از رفقا! ضمن تقدیر از زحمات فراوان من و اردشیر، خواهان عذرخواهی او و من، از سازمان شدند!! چرا که با توزیع سکه یا صاحب الزمان، مراسم جنبه مذهبی پیدا کرده و از این لحاظ به اساسنامه کنفدراسیون که در آن بر غیر مذهبی بودن سازمان تاکید شده است، خیانت شده است. من ابتدا خیال کردم رفقا! شوخی می کنند، خصوصاً که اردشیر می خواست بگوید که اگر فرصت می داشتیم و از قبل پیش بینی می کردیم، حدود 100 سکه «وان یکاد» را به مدعوین مسلمان و عرب هدیه می کردیم. ولی بعداً با نهایت حیرت متوجه شدیم که خیر، من و او به سازمان خیانت کرده ایم و حالا عذرخواهی هم بایدبکنیم. اردشیر به قدری از این اعتراض ناراحت شده بود که اشک در چشمان او و دو خواهرش که در آخن تحصیل می کردند و در جلسه حضور داشتند جاری شد. من در پاسخ معترضین، به انحراف سازمان و جنبش دانشجویی از مسیر خواست و اراده ملت مسلمان اشاره کردم و گفتم سازمانی که با اجرای یک سنت بومی به هدیه سکه مبارکباد و تک و توک با نام حضرت صاحب الزمان آن هم به خارجیان اینگونه اعتراض می کند، با چه زبانی می خواهد در روز واقعه با ملت مسلمان ایران که قریب 96 درصد جمعیت کشور را تشکیل می دهند مواجه گردد؟ مگر می توان به ملتی که به شدت بر عقاید اسلامی خود پای می فشارد، تنها به اتکاء چند فقره! دانشجوی از خود بیگانه و مارکسیست، این چنین توهینی را روا داشت. در همان جلسه بود که اعلام کردم، بدین ترتیب دیگر فعالیت در چنین سازمانی برای من و برادران مسلمانی که عضو سازمان وابسته به کنفدراسیون هستیم جز اتلاف وقت ثمر دیگری نخواهد داشت. از آن به بعد گرچه به عضویت خودمان در آن انجمن ادامه دادیم ولی تمام اوقات خود را صرف پایه گذاری و قدرت بخشیدن به انجمن اسلامی دانشجویان و نیز فعالیت در اتحادیه بین المللی دانشجویان مسلمان(UMSO) کردیم.
خاطرات سیاسی- اجتماعی دکتر صادق طباطباییج. 1صفحه 217