در سال 1352 یا 1353 که به عراق رفته بودم، یک روز به حاج آقا مصطفی گفتم به آقا بگویید که من می خواهم تعداد زیادی عکس از ایشان بگیرم، اما نه عکس شیخی که فقط صاف بنشینند و تکیه بدهند و عبایشان روی دوششان باشد، ایشان برنامه عادی خودشان را انجام بدهند و کاری به کار من نداشته باشند. حاج آقا مصطفی گفت خیلی خوب. به امام گفت و ایشان گفتند مانعی ندارد. آن روز غروب به اتفاق آقای دعایی
خاطرات سیاسی- اجتماعی دکتر صادق طباطباییج. 1صفحه 121 آمدم حرم امیرالمومنین(ع) گفتم از آنجا شروع کنم. امام وارد حرم شدند و نمازشان را خواندند و رفتند گوشه ای و مشغول ذکر و دعا شدند، من هم عکس می گرفتم. آن شب بعد از شام به امام گفتم، من می خواهم دوستان ما دفتر کار شما و میز کار شما را با پاپ و واتیکان مقایسه بکنند. حاج آقا مصطفی یک ساعت اجازه دادند پیش شما باشم. گفتند شما همیشه اجازه دارید باشید.
فردا قبل از ظهر مجدداً رفتم منزل امام، قبل از اینکه به اتاق کارشان بیایند تعدادی عکس گرفتم. امام آمدند بالا و مشغول کار شدند و نامه هایی نوشتند و بعد بلند شدند که وضو بگیرند و آماده شوند برای رفتن به مسجد. صادق قطب زاده در این سفر همراهم بود. وقتی از منزل امام بیرون آمدم و به وی ملحق شدم، به وی گفتم عجب عکسهای تاپی است روی اینها حسابی می توانیم تبلیغ بکنیم. با قطب زاده رفتیم منزل آقای شیخ نصرالله خلخالی و یک چایی خوردیم. ناهار مهمان آقای صدر بودیم. فردا بعدازظهر قرار بود دوباره بروم وقتی که امام می آیند توی حیاط می نشینند از آنجا هم
خاطرات سیاسی- اجتماعی دکتر صادق طباطباییج. 1صفحه 122
خاطرات سیاسی- اجتماعی دکتر صادق طباطباییج. 1صفحه 123 عکس بگیرم. رفتم خانه دوربین را نگاه کردم می خواستم فیلم را زودتر بدهم چاپ شود، دیدم شماره فیلم روی صفر است. تعجب کردم گفتم فیلم گیر کرده؟ نچرخیده؟ رفتم به یک عکاسی گفتم فیلم را دربیاور و چاپ کن. او رفت در تاریکخانه و آمد و گفت فیلمی توی دوربین نیست! من خیلی تعجب کردم و ناراحت شدم. حتی به خود عکاس شک کردم ولی کاری نمی توانستم بکنم. خیلی پکر و دلخور به حاج آقا مصطفی ماجرا را گفتم. گفت مهم نیست دوباره می گیریم. گفتم به آقا چه می گویی؟ گفت: می گویم که فیلم ضایع شده است.
ماجرای آن فیلم را بعداً می گویم. فردا بعداز ظهر دوباره رفتم که از امام عکس بگیرم. منزل امام حیاط کوچکی داشت بعدازظهر که می شد یک طرف که سایه بود یک فرش می انداختند و ایشان دو ـ سه ساعتی آن جا می نشستند وقتی آفتاب بالا می آمد، فرش را می بردند طرف دیگر پهن می کردند. ایشان تازه آمده و نشسته بود. جلوی ایشان از این پاکت های مقوایی پُر از نامه بود که داشتند پاسخ می دادند، مقداری کاغذ و یک کتاب هم دم دستشان بود. با حالت های مختلف از ایشان عکس انداختم. دو ـ سه بار عینک شان را جابه جا کردند. گفتم آقا، این اگر دسته عینک جور نیست چشم شما را اذیت می کند. گفتند نه این پیچ اش شُل شده سُر می خورد. گفتم با پیچ گوشتی کوچولو می شود این را درست کرد. گفتند به عینک من کاری نداشته باش! گفتم به عینک شما کاری ندارم به چشم شما کار دارم!
یک نیم ساعت سه ربعی این طرف حیاط بودیم بعد آن طرف را فرش کردند و امام بلند شدند که بروند آن طرف. در این لحظه، حاج آقا مصطفی رسید و احوالپرسی کرد و گفت راضی هستی؟ گفتم بسیار و بعد به امام گفتم به خاطر اینکه عکس ها یکنواخت نباشد، اگر اجازه می دهید حاج آقا مصطفی پهلوی شما بنشیند و یک عکس دو نفری از شما بگیرم. حاج آقا مصطفی به شوخی گفت اگر این عکس دست ساواک بیفتد ممکن است برای آقا ایجاد دردسر و مشکل کند! امام بلافاصله گفتند وجود تو برای من دردسر است نه علم ساواک! سه ـ چهار تا عکس هم از امام و حاج آقا مصطفی گرفتم که در بخش عکس ها چاپ شده است.
خاطرات سیاسی- اجتماعی دکتر صادق طباطباییج. 1صفحه 124
حاج آقا مصطفی حدود بیست دقیقه ای نشست و رفت. امام به من گفتند بس است دیگر. گفتم بسیار خوب اجازه بدهید وسایل را جمع کنم و بروم. گفتند نگفتم برو، گفتم بس است. من هم گفتم چشم و نشستم. میوه آوردند مقداری میوه خوردم و بلند شدم و خداحافظی کردم. یک اتفاق بامزه ای هم موقع خروج افتاد. منزل امام دو درب داشت دفعات قبلی همیشه از بیرونی می آمدم. این بار از حیاط که داشتم بیرون می رفتم به اشاره امام از در اندرون که به کوچه مجاور باز می شد قصد خروج داشتم به جای در پرده آشپزخانه را کنار زدم یک خدمتکاری مشغول کار بود. خودم را کنار کشیدم. آقا گفتند درب خروج اون یکیه. گفتم می بخشید بی اطلاعی و بی خبری این تبعات را دارد. گفتند: نه، تحفه ای هم نبود!
یک بار دیگر هم تعدادی عکس از امام گرفتم آن زمان هنوز سید احمد آقا به نجف نیامده بود. این بار به دست و دلبازی دفعه قبل نبود و تعداد کمی عکس انداختم. یادم می آید وقتی رفتم بالا به اتاق امام دیدم که کتاب افضل الجهاد نوشته آقای حاج سید
خاطرات سیاسی- اجتماعی دکتر صادق طباطباییج. 1صفحه 125 جوادی روی میز کوچک کنار جایگاه ایشان قرار داشت و در یک عکسی که انداختم این کتاب دیده می شود. کتاب شوهر آهو خانم نوشته علی محمد افغانی هم در میان کتاب ها بود که خیلی برای من جالب بود که امام چه کتاب هایی را می خواند البته به خودم جرات ندادم ببینم از کتاب چه مقدار خوانده شده است.
حالا می رسیم به ماجرای آن فیلم که توی دوربین نبود. آن فیلم چه شد؟ ما با قطب زاده آمدیم بیروت، در بالکن مجلس شیعیان نشسته بودم آقای صدر به من گفتند فیلمی که از آقای خمینی عکس گرفتی چه شد؟ آیا دست بعثی ها افتاد؟ من یک لحظه در دلم به قطب زاده شک کردم. در دلم گفتم آقای صدر از کجا می داند قصه را؟ منتهی به روی خودم نیاوردم که یک چنین چیزی در ذهنم هست، دایی جان گفتند که من اگر این فیلم را برای تو پیدا بکنم چه فکر می کنی؟ گفتم دو چیز یا اینکه ارتباطی با حزب بعث دارید می گویید بروند و از آن عکاسی فیلم را بگیرند و بیاورند، یعنی اینقدر نفوذ روی سازمان های جاسوسی عراق دارید که عناصر نفوذی شما می روند و این فیلم را می آورند، یا اینکه کلاغی خبر آورده برای شما. ایشان به من گفتند برای اینکه ناراحت نشوی می گویم، چون می بینم خیلی ناراحت هستی، این فیلم پهلوی آقای قطب زاده است. قطب زاده گفت من می خواستم به تو یک تعلیم سیاسی و حفاظتی بدهم، که این جور بی محابا نباشی، از عراق تو می توانستی این دوربین را هر طوری هست با خودت بیرون بیاوری، اما با عکس نه، اگر عکسها را سر مرز می گرفتند، چه می کردی؟ گفتم اتفاقاً قضیه برعکس است، اگر ظاهر کرده بودم عکسها را می دادیم به دوستان و پراکنده می کردیم. به هرحال به هر نیتی و هر دلیلی بود، فیلم پیدا شد و جمعاً شد دو حلقه فیلم 36 تایی از امام.
خاطرات سیاسی- اجتماعی دکتر صادق طباطباییج. 1صفحه 126