اختلاف نظر بر سر لیست زندانیان و دفاع از مهدی هاشمی

‏‏اصل کار پذیرفته شد ولی بلافاصله یک سری مسائل اختلافی پیش آمد از جمله اینکه ‏‎ ‎‏آقای محمد منتظری یک فهرستی از زندانیان سیاسی آورده بود که در زمره خواسته های ‏‎ ‎‏اعتصابیون آزادی آنان باشد که در میان آنان نام سید مهدی هاشمی هم بود. ما اعتقاد ‏‎ ‎‏داشتیم این موضوع را مطرح نکنیم زیرا اعتصاب غذا را به خاطر رفع محدودیت از امام ‏‎ ‎‏آغاز کردیم و چرخش مسئله به سوی آزادی زندانیان سیاسی در ایران، بار فشاری که ‏‎ ‎‏می خواهیم به دولت عراق وارد کنیم را کم می کند. اما آقای منتظری مصرّ بود. ما گفتیم ‏‎ ‎‏چون مجموعه فعالیت ها را به اطلاع امام رسانده ایم و ایشان در جریان امر قرار دارند، ‏‎ ‎‏بنابراین باید هماهنگی دیگری با نجف انجام بدهیم. من با آقای دعایی تماس گرفتم، ‏‎ ‎‏ایشان پس از گفتگو با امام به ما مطلب را جوری منتقل کردند که ما احساس کردیم ‏‎ ‎‏بودن نام مهدی هاشمی در لیست خوشایند امام نیست. گفتیم گرچه دلمان نمی خواهد ‏‎ ‎‏اما اگر روی خواسته شان پافشاری بکنند ما ناچاریم تقسیم کار بکنیم یا از اعتصاب ‏‎ ‎‏مشترک صرفنظر می کنیم و در جای دیگری برنامه مان را اجرا می کنیم، البته به آنها کمک ‏‎ ‎‏می کنیم. البته مسلم بود اگر با همدیگر کار را انجام می دادیم اعتبار بیشتری می یافت، اما اگر دو سازمان دو بیانیه مختلف می دادند ناپسند بود. مجدداً آقای دعایی گفتند امام ‏‎ ‎‏می گویند بلکه بتوانید با همدیگر هماهنگی بکنید و مسئله را حل کنید و حقتان است ‏‎ ‎‏که نام سید مهدی هاشمی را نپذیرید. اما درخواست آزادی بقیه زندانیان که در فهرست ‏‎ ‎‏نامشان آمده از جمله آیت الله طالقانی، آیت الله منتظری، عزت الله سحابی، لطف الله میثمی، که جمعاً 12 نفر می شدند اشکالی ندارد. به هر حال چون آقای محمد منتظری و ‏‎ ‎‏دوستانش مصرّ بودند، ما توافق کردیم که وحدت در محل برگزاری اعتصاب غذا باشد ‏‎ ‎‏که کلیسای سنت مری پاریس در نظر گرفته شد. ولی بیانیه های روزانه خود را که حاوی ‏‎ ‎‏خواسته ها و اهداف اعتصاب غذا و گزارش رویدادهای روز و تحلیل و تفسیر انعکاس ‏‎ ‎‏آنها در مطبوعات بود، جدا کردیم. البته موفق نشدیم از امام برای این اعتصاب غذا پیام ‏‎ ‎
‏‎

‎‏بگیریم.‏‎[1]‎‏ اعتصاب غذا از غروب اول اکتبر 1977 / 9 مهر 56 آغاز شد و تا یک هفته ادامه ‏‎ ‎‏پیدا کرد. خوشبختانه انعکاس این حرکت در ایران و در رسانه های خارجی خیلی ‏‎ ‎‏خوب بود. در این مدت نمایندگان سازمان های بین المللی حقوق بشر و بین الملل ‏‎ ‎‏می آمدند و مصاحبه می کردند. سازمان ها و شخصیت های سیاسی دیگر هم اعلام ‏‎ ‎‏حمایت کردند و مانند اعتصاب غذای قبلی اعلام کردند که دست از اعتصاب غذا ‏‎ ‎‏بردارید ما خواسته ها و اهداف شما را پیگیری خواهیم کرد. ما هم اعتصاب را با یک ‏‎ ‎‏میزگرد مطبوعاتی به پایان رساندیم. برخلاف میل ما دو میزگرد جداگانه برگزار شد. از ‏‎ ‎‏طرف روحانیون مبارز محمد منتظری و آقای غرضی و یکی دیگر از دوستان در میزگرد ‏‎ ‎‏شرکت داشتند. البته اکثر آقایان آن زمان اسم مستعار داشتند و بعداً فهمیدیم اسم اصلی آنها چیست. عکس ها و صحنه هایی از این اعتصاب غذا در بخش عکس ها آمده است.‏‎[2]‎