هر وقت که ایام شهادت یکی از ائمه اطهار بود یا یکی از عزیزان ما شهید می‌شدند حضرت امام خیلی محزون می‌شدند، حالت گرفته‌ای داشتند و بار‌ها همین طور که قدم می‌زدند می‌ایستادند و به آسمان نگاه می‌کردند. دوباره چند قدم می‌پیمودند و می‌ایستادند و آسمان را تماشا
کتابخاطرات خادمان و پاسداران امام خمینی (س)صفحه 20 می‌کردند. حالاچه ملاحظه می‌کردند آن را دیگر خودشان می‌دانند و خدای خودشان. ایشان در روز‌‌های عید و تولد ائمه اطهار و غیره خیلی بشاش و خندان بودند و لبخند به لب داشتند.
کتابخاطرات خادمان و پاسداران امام خمینی (س)صفحه 21