بارها اتفاق افتاد که بچه ها به آدرس افراد مختلف نامه نوشتند و آن افراد نامه ها را خدمت امام بردند. حضرت امام هم معمولاً پایین نامه ها یکی ـ دو جمله می نوشتند. هنگامی که نامه ها به دست بچه ها می رسید، آنها را در اردوگاه می چرخاندند و این باعث بالا رفتن روحیه ما می شد. حضرت امام در نامه هایشان ما را به صبر دعوت می کردند و می فرمودند که من در مقابل صبرهای شما شرمنده ام. بچه ها این نامه ها را می بوسیدند و بر صورت می گذاشتند و الهام می گرفتند.
کتابرنج غربت؛ داغ حسرتصفحه 16