یکی از دوستان در اردوگاه موصل چهار یک نقاشی کشیده بود. در آن خطوطی به شکل میله زندان کل قاره آفریقا را فرا گرفته و مردم هم پشت میله ها بودند. کودکی سیاه پوست پشت میله ها نشسته بود و چشم امیدش به کسی بود که به فریاد آنها برسد. قطرۀ اشکی هم از چشمش جاری بود که در وسط آن تصویر حضرت امام قرار داشت. این نقاشی بسیار زیبا بود. البته ما آن را برای اینکه به دست عراقی ها نیفتد در زیر خاک پنهان می کردیم که نمی دانم آیا دوستان آن را آوردند یا نه؟ اما کاش آن دوستمان طرح را مجدداً بکشد. امثال این برنامه ها در آنجا فراوان بود.
کتابرنج غربت؛ داغ حسرتصفحه 137