روزی من با یک افسر جوان عراقی دربارۀ تفکر امام بحث می کردم، ولی چون سنش پایین بود، احساس کردم این بحث فایده ای ندارد. از طرفی، اوایل اسارت ما بود و مترجم هم نداشتیم. من به ایشان می گفتم: دین و سیاست امام اینطور است که دینش عین سیاستش و سیاستش عین دیانتش است، اما او می گفت: تفکر و سیاست ما عراقی ها این است که دین مسأله ای شخصی است و هر کس در دل خود دیندار است. می گفت: «دینک فی قلبک». یعنی وقتی وارد حوزه اجتماع شدی، دیگر نباید از دین مایه بگذاری، و آنجا باید دین را کنار بگذاری. این تفکر بعثیها درباره دین بود.
کتابرنج غربت؛ داغ حسرتصفحه 154