کلام امام درباره مسائل مهم، مثل قطعنامه و مسائل سیاسی ای که در ایران پیش می آمد، بسیار تأثیرگذار بود و در آرامش اسرا نقش بسزایی داشت. حرف امام در هر مقطع زمانی حرف اول و آخر بود؛ چه در بین ملت و چه در بین اسرا، و من غیر از این تصور دیگری ندارم. واقعیت این بود که ایشان حرف اول و آخر را می زد و هر چه امام می گفت عین قانون اطاعت می شد. نیاز نبود برای ما بخشنامه بشود یا حتی از طریق مجاری رسمی به گوش ما برسد. اگر برای ما مشخص می شد که حرف، حرف امام است، تمام بود، و این خیلی نکته جالبی است. به نظر من اگر یک نفر اعتقاد به کسی داشته باشد دیگر نیاز نیست مراحل مختلفی را طی کند. امام هر چه می گفت همان لحظه تبدیل به فرهنگ می شد، و این خیلی مهم است. در دنیا، از این شخصیتها خیلی کم داریم.
کتابرنج غربت؛ داغ حسرتصفحه 238