ما در اردوگاه خودمان رابطه با عراقی ها را ممنوع کرده بودیم و رابطه فقط از طریق ارشد و مسئول اردوگاه برقرار می شد. چون می دانستیم اگر سرباز عراقی با اسیر ایرانی رابطه برقرار کند، در قدم بعدی حتماً باید با او همکاری کند. به خاطر همین، به بچه ها گفته بودیم که هیچ کس با عراقی ها حرف نزند و رابطه برقرار نکند و اگر کسی ارتباط برقرار می کرد، سریع بازخواستش می کردیم که تو به چه دلیل این کار را کردی؟ لذا کسانی که جاسوسی می کردند هم نمی توانستند با عراقی ها حرف بزنند و مجبور بودند مطالبشان را بنویسند و از زیر در اتاق نگهبانها به داخل بیندازند. از این طریق، خیلی محدودیت برای آنان درست شده بود و نمی توانستند با عراقی ها خودمانی بشوند و رابطه برقرار کنند.
کتابرنج غربت؛ داغ حسرتصفحه 151