مقصد چهارم طبیعیات
غرر فی عدد الثوابت
تعداد ثوابت
نسخه چاپی | ارسال به دوستان
برو به صفحه: برو

تعداد ثوابت

فریده چهارم فلکیات

نوع ماده: کتاب فارسی

پدیدآورنده : اردبیلی، سید عیدالغنی

محل نشر : تهران

ناشر: مؤسسه تنظیم و نشر آثار امام خمینی (س)

زمان (شمسی) : 1392

زبان اثر : فارسی

تعداد ثوابت

تعداد ثوابت

‏ ‏

‏کواکب ثوابتی که رصد شده و مواضع آنها تعیین شده است هزار و بیست و‏‎ ‎‏دوتاست و همۀ آنها را در یک شب نمی توانسته اند رصد کنند؛ زیرا یک قسمت از آنها‏‎ ‎‏در آن شب در بالای سر بوده و قسمت دیگر تحت ارض و از دید مخفی بوده است؛‏‎ ‎‏لذا برای اینکه بتوانند آنها را شمرده و رصد نمایند از اجتماع کواکب در تمام آسمان‏‎ ‎‏صورتی از صور موجودات توهم نموده و سپس آنها را می شمرده اند. به این نحو که‏‎ ‎‏فلان کوکب در شکم و فلان کوکب در ذنب است و ذنب فلان شکل چقدر است و سر‏‎ ‎‏آن چه اندازه است؟‏

‏چهل و هشت صورت در تمام آسمان تخیل نموده بودند که بیست و یک عدد از‏‎ ‎‏آنها در طرف شمال از منطقة البروج و پانزده عدد از آنها در طرف جنوب آن و دوازده‏‎ ‎‏عدد از آنها هم مانند حَمَل و غیر آن روی خود دایرۀ منطقه واقع می باشند.‏

‏حاجی می فرماید: ممکن است لفظ ‏‏«‏حٰم‏»‏‏ در قرآن کریم‏‎[1]‎‏ قسم به آنها باشد،‏‎ ‎‏چنانکه زبر و بینات آن قسم به اسماء نود و نه گانه می باشد که هرکس آنها را بشمارد‏‎ ‎‏داخل جنت می شود.‏‎[2]‎

‏زبر هر حرف عبارت از حرف اول ملفوظ و حرف مکتوب آن است و بینات غیر‏‎ ‎‏آن است مثلاً حرف «س» در کتابت به صورتی که ذکر شد نوشته می شود ولی در تلفظ‏

تقریرات فلسفه امام خمینی (س)(ج. 2)صفحه 564

‏«سین» که مرکب از سه حرف مکتوب «س» و «ی» و «ن» است خوانده می شود،‏‎ ‎‏بنابراین زبر آن حرف «س» است و بینات آن حروف «ی» و «ن» است.‏

‏و بالجمله: چنانکه اعداد «حم» به آن چهل و هشت صورت اشاره است، همچنین‏‎ ‎‏حرفهای هجا به منازل بیست و هشتگانه اشاره است که یکی از آنها را به نام شُرْطَیْن و‏‎ ‎‏دیگری را به نام بُطَیْن و هر کدام را به نام یکی از کواکبی که در آن است نام گذاری‏‎ ‎‏نموده اند. البته در دو منزل هم اصلاً کوکب نیست.‏

‏کلمۀ توحید نیز به حساب ابجد به بروج دوازده گانه اشاره است.‏

‏ادراج این همه آیات در فلک نشان تعظیم آن است.‏

‏ ‏

تقریرات فلسفه امام خمینی (س)(ج. 2)صفحه 565

  • )) غافر (40): 1.
  • )) رجوع کنید به: توحید صدوق، ص 194، حدیث 8.